नदीको सूरमा निग्रोको आत्मगीत [अनुबाद]

http://www.ekabita.com/%e0%a4%a8%e0%a4%a6%e0%a5%80%e0%a4%95%e0%a5%8b-%e0%a4%b8%e0%a5%81%e0%a4%b0%e0%a4%ae%e0%a4%be-%e0%a4%a8%e0%a4%bf%e0%a4%97%e0%a5%8d%e0%a4%b0%e0%a5%8b%e0%a4%95%e0%a5%8b-%e0%a4%86%e0%a4%a4%e0%a5%8d/
                                                                                     कवि : ल्याङ्गस्टन ह्यूजे (१९०२–१९६७)
अनुबादक : राजकुमार बराल
नदीको सूरमा निग्रोको आत्मगीत

धेरै भयो मैले बुझेको, नदीहरूको रहस्यगान ।
मलाई संसार जतिकै आदिम र मानव नलीहरूमा बग्ने रक्तप्रवाह भन्दा पनि पुराना नदीहरूको महात्म्य थाह छ
मेरो आत्माको गहिराइ तिनै नदीहरू जस्तै छ ।

मिर्मिरेहरू कलिलै हुँदा मैले युफ्रेट्स नदीमा नुहाएँ ।
एउटा झुप्रो बनाएँ कङ्गो नदी तटमा र नदीले मेरा लागि लोरी गायो ।
मैले नील नदीतिर आँखा बिछ्याएँ, र त्यसमाथि पिरामिड ठड्याएँ
जब एबि लिङ्कन न्यू ओल्र्याण्डबाट झरे, मैले मिसिसिपिको गाना सुनेँ
र देखेँ सूर्यास्तमा यसको धमिलो छाति पहेँलो रङ्गमा बदरिहेको ।

मलाई नदीहरूको बारेमा थाह छ :
प्राचिन, गोधुली नदीहरू ।

मेरो आत्माको गहिराइ तिनै नदीहरू जस्तै छ ।

कविता समर्पण : डबल्यू इ. बि. डूबोइस